BAM, solo of alleenstaand

Jij hebt ervoor gekozen om solo je kinderwens te vervullen en het ouderschap aan te gaan. De reacties zijn wisselend. "Mist het kindje dan geen vader?" "Hoe ga je dat doen dan met je werk?" Anderen vinden het stoer of mooi. Of ze zijn gewoon blij met een toekomstig speelkameraadje of kleinkind.

En jij? Misschien is het niet wat je voor jezelf voor ogen had. Misschien juist wel. Alleenstaand ouderschap is niet per definities zielig of sneu. Het is vaak een weloverwogen keuze. En ook al is die keuze uit nood geboren, je kan er alsnog volledig voor gaan.

Wanneer besloot jij het avontuur alleen aan te gaan?

Vanaf de eerste gedachte aan een kleine?
Bij de positieve test, de eerste echo of pas later?

Wanneer dacht jij...

Ik ga ervoor!

18/08/2021

Bedankt voor uw bestelling.

Het stond er echt. Ik had zojuist miljoenen cellen besteld. Zwemmers. DNA verpakt in rietjes. Een week later de bezorgbevestiging. Het witte goud (en nee, geen doos asperges) was gearriveerd in de kliniek.

Mijn reis kon nu écht beginnen.

Juni 2022: eindelijk een tweede streepje. Zwanger!

Een complicatie: hoe ik omging met pech

Richting het einde van de zwangerschap kwam er toch een kink in de kabel: zwangerschapscholestase. Dat betekende ontzettende jeuk voor mij, maar belangrijker: extra risico's voor de kleine. Opnieuw verdiepte ik me in de risico's, kansen en wat zeggen de resultaten van echo, CTG en bloedonderzoek nu écht.

Tussen het vermoeden en de bevestigende bloeduitslag zat 5 dagen. Inmiddels had ik de domper (geen thuisbevalling) omgezet in: hoe kan ik de inleiding naar mijn hand zetten? Wat kan ik doen om het eigen te maken?

Kennis gaf mij steun en kracht

Fast forward naar 2021. Inmiddels studeerde ik Verloskunde en groeide mijn kennis over zwangerschap en geboorte. En ik wil altijd meer weten. Het hoe en het waarom tot op de bodem uitzoeken. Zo ook toen er van alles gebeurde tijdens mijn tweede zwangerschap.

Voor deze bevalling had ik een plaatsindicatie* vanwege medicatiegebruik. Ik verdiepte me in de risico's voor de baby, ging mijn wensen na, maakte mijn eigen afweging en besprak dit met de kinderarts en mijn verloskundige. Zo werd ik gesteund in mijn keuze toch voor een thuisbevalling te gaan. Ik voelde me zo enorm gesterkt!

Mijn eerste bevalling overweldigde me

Eind 2017, midden in een nacht tussen de feestdagen door, braken mijn vliezen. Ik dacht dat het zou beginnen met lichte krampen en dat ik nog appeltaart zou gaan bakken. Dat had ik onthouden van de informatieavond. Niks van gekomen. Mijn lijf ging sneller dan mijn hoofd. Ik kon het niet bijhouden.

Uiteindelijk kwamen er interventies aan te pas, maar ik kon mijn zoon wel zélf aanpakken. Mijn handen onder zijn okseltjes brachten een glibberig, warm lijfje naar mijn borst.

Er volgde een moeizaam fysiek herstel en de spreekwoordelijke wolk was best wel grijs. Later, denkend aan de tweede, had ik heel helder: zo'n ervaring wil ik niet nog een keer.

Medisch en een slechte start, maar helemaal míjn verhaal.

Het uiteindelijke bevalverhaal vertel ik nog wel een keer. Maar het was geen serene bevalling in bad, met zoutlampen en een sterrenhemel.

Het was een inleiding. Een weeënstorm. Steeds wegvallende registratie van het hartje. Geen gouden uur maar een angstig eerste uur.

Het was ook: mijn keuzes, mijn waarden waarnaar gehandeld werd, mijn begrip van de situatie, de steun van mijn geboortepartners.

Ik was zó trots.

En dat gun ik iedere aanstaande moeder.

Een verhaal om trots op te zijn.
Hoe de bevalling ook verloopt.

Hoi, ik ben Annemiek

Creatieveling, uitpluizer en verhalenverzamelaar. Ik ben het allerliefst in the Scottish Highlands maar een rondje Hollandse heide doet me ook altijd goed.

Ik ben moeder van twee jongens. De jongste verwelkomde ik in 2023 nadat ik had besloten er in mijn eentje nogmaals voor te gaan. Ik gunde mijn oudste (2017) - over wie ik co-ouderschap heb - een broertje of een zusje, en mijzelf een 'echt' gezin. Bovendien wilde ik dolgraag de hele reis nog een keer heel bewust meemaken. Van stille wens tot de kleine op je borst leggen en alles wat daarna komt.

* Het advies is dan om in het ziekenhuis te bevallen, maar wel onder begeleiding van je eigen verloskundige.

En het zelfgemaakte dekentje dat mijn pasgeboren zoon extra warmte gaf toen hij eindelijk bij mij aan de borst lag.
Een gouden tweede uur.

Annemiek heeft een unieke combinatie van kennis én de ervaring om vrouwen die er alleen voor gaan, te helpen met het schrijven van hun verhaal.

Ze heeft zowel een achtergrond in het doorgronden en vertellen van verhalen (als archeoloog), als de nodige kennis op het gebied van de verloskunde.

Martine, moeder van een zoon

Daarnaast is ze als alleengaande moeder van twee kinderen natuurlijk ook ervaringsdeskundige, en gewoon een heel fijn mens.

Het opschrijven van je verhaal is zo belangrijk in een tijd waarin je veel informatie krijgt en er zoveel verandert in je leven.

Als alleengaande is het des te belangrijker dat je goed voorbereid je zwangerschap, bevalling en kraamtijd ingaat. Geboren verhalen biedt de voorbereiding die ik had willen hebben bij mijn eerste kindje.

Ik zou er zeker voor kiezen bij een tweede zwangerschap, zodat ik positief kan terugkijken op die bijzondere periode!

Melany, moeder van een zoon

Wat anderen zeggen

Voor jou als alleenstaande

Op jouw unieke situatie afgestemd. Voor verbinding en inspiratie.

Groepsbijeenkomsten, persoonlijke begeleiding en online cursus.

(Be)schrijf jouw reis en ervaar de kracht van je geboren verhaal.

Volledige geboortecursus

Gericht op jouw verhaal

Klaar voor jouw verhaal?

Pak pen en papier en begin te schrijven.